Αλήθεια πόσοι από εμάς που ζούμε και μένουμε στην Αθήνα ξέρουμε τα Αναφιώτικα; Και πόσοι από όσους τα γνωρίζουμε, έχουμε πάει μια βόλτα ως εκεί; Να περπατήσουμε στα γραφικά τους δρομάκια και να περάσουμε από την μια στιγμή στην άλλη σε μια άλλη εποχή.
Στα παλιά εκείνα χρόνια που όλοι αγαπάμε και αναπολούμε, τότε που οι γειτονιές μοσχοβολούσαν γαζίες και γιασεμιά. Την εποχή που έχουμε δει μόνο μέσα από τις παλιές ελληνικές ταινίες.
Αποποίηση Ευθύνης: Αυτό το άρθρο μπορεί να περιέχει affiliate links. Αυτό σημαίνει πως αν αγοράσεις κάτι από τους εξωτερικούς συνδέσμους εγώ θα λάβω μια μικρή προμήθεια. Δεν υπάρχει κανένα επιπλέον κόστος για σένα όμως αυτό συμβάλλει στα έξοδα συντήρησης αυτής της ιστοσελίδας. Ευχαριστώ πολύ.
Τα Αναφιώτικα δημιουργήθηκαν τον 19ο αιώνα όταν εγκαταστάθηκαν εδώ εργάτες οι οποίοι είχαν έρθει από την Ανάφη για να εργαστούν σαν χτίστες στην ανοικοδόμηση της πρωτεύουσας και στην ανέγερση των ανακτόρων του Όθωνα.
Όπως ήταν φυσικό η συνοικία χτίστηκε ακολουθώντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των Κυκλάδων. Έτσι δημιουργήθηκε ένας μικρός αυθαίρετος οικισμός που όταν περπατάς στα σοκάκια του έχεις την αίσθηση πως σε κάποια στροφή θα αντικρύσεις την θάλασσα.
Οι Αναφιώτες, άνθρωποι της ανέχειας και της βιοπάλης, παράλληλα με το χτίσιμο των σπιτιών τους αναστήλωσαν και δυο ναούς που βρίσκονται στην περιοχή από τον 17ο αιώνα, τον ναό του Αγίου Συμεών και τον ναό του Αγίου Γεωργίου των Βράχων.
Με την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 δημιουργήθηκαν παραπήγματα στα ανατολικά των Αναφιώτικων για να στεγάσουν τους πρόσφυγες και η συνοικία επεκτάθηκε. Τη δεκαετία του 1950 τμήμα της συνοικίας κατεδαφίστηκε στα πλαίσια ανασκαφών.
Την δεκαετία του 1980 το υπουργείο πολιτισμού απαλλοτρίωσε το 1/3 περίπου της συνοικίας προς την πλευρά που είναι τα τείχη ώστε να αποκαλυφθεί ο αρχαίος Περίπατος. Τα επόμενα χρόνια η περιοχή μαζί με την Πλάκα αναβαθμίστηκε σημαντικά και σήμερα παραμένουν μόνο 45 οικήματα τα οποία έχουν κηρυχθεί διατηρητέα.
Για να πας στα Αναφιώτικα ο πιο απλός και γρήγορος τρόπος είναι να χρησιμοποιήσεις το μετρό. Θα σταματήσεις στην στάση Ακρόπολη. Από εκεί με ένα χαλαρό περπάτημα στην οδό Μακρυγιάννη και στην συνέχεια στρίβοντας στην Στράτωνος θα φτάσεις στα πρώτα σπίτια σε περίπου 5-8 λεπτά.
Από την πρώτη στιγμή που θα βρεθείς στα Αναφιώτικα θα έχεις την αίσθηση πως ο χρόνος έχει γυρίσει πίσω και πως ξαφνικά βρέθηκες στην Αθήνα της δεκαετίας του 1950. Την Αθήνα που βλέπουμε πια μόνο μέσα από τις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες.
Τα σπίτια είναι χαμηλά, με μικρές ασβεστωμένες αυλές και μέσα σε αυτές λογιών λογιών λουλούδια φυτεμένα σε τενεκέδες. Στενά ασβεστωμένα δρομάκια, που σε κάποια από αυτά ίσα που χωράει να περάσει ένας άνθρωπος, ακολουθούν μια φιδίσια διαδρομή δίχως να βλέπεις που οδηγούν.
Μια σταλιά γης που θαρρείς πως κλείνει μέσα της ολόκληρες τις Κυκλάδες. Εκτυφλωτικό άσπρο και αιγαιοπελαγίτικο μπλε. Έτσι που σε κάθε στροφή να νομίζεις πως θα αντικρίσεις την θάλασσα..
Στα Αναφιώτικα θα απολαύσεις την κάθε στιγμή, θα νοσταλγήσεις και θα αναπολήσεις. Και είναι σίγουρο πως θα τραβήξεις πολλές, μα πάρα πολλές, φωτογραφίες. Απόλαυσε αυτόν τον περίπατο πίσω στον χρόνο που σου προσφέρει η γειτονιά των Αναφιώτικων.
Είναι μοναδική εμπειρία να περπατάς στα γραφικά τους δρομάκια. Αν μάλιστα βρεθείς εκεί άνοιξη τότε το σκηνικό γίνεται πραγματικά ονειρεμένο!
Δυστυχώς πολλά από τα μικρά σπιτάκια είναι πια κλειστά κι εγκατελειμμένα. Όσα όμως συνεχίζουν να κατοικούνται είναι ασβεστωμένα και περιποιημένα. Οι λιγοστοί πια κάτοικοι τα διατηρούν καθαρά και στις μικρές τους αυλές, ακόμα και έξω στον δρόμο, θα δεις κάθε είδους γλάστρας και λουλουδιών.
Ένα δρόμο πιο κάτω ξεκινά η Πλάκα.
Εδώ, η ατμόσφαιρα και τα σπίτια αλλάζουν, γίνονται πιο αρχοντικά. Μπορείς να συνεχίσεις κι εδώ τον περίπατο σου. Στα στενά δρομάκια της Πλάκας όσες φορές και να πας πάντα κάτι θα υπάρχει που δεν είχες δει. Ίσως να αλλάζει λίγο το σκηνικό.
Στα Αναφιώτικα έχεις την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε κάποιο νησί ενώ στα στενά της Πλάκας η αίσθηση γίνεται “στεριανή”. Τίποτα όμως δεν αφαιρεί την ομορφιά και την γραφικότητα από όσα βλέπεις.
Τα Αναφιώτικα μένουν πίσω, ψηλά στον βράχο και σε περιμένουν να πας ξανά. Και παρ’ όλη την εγκατάλειψη τους θα είναι πάντα ένας μαγικός τόπος που θα σε ταξιδεύει πίσω στον χρόνο και θα σε γοητεύει.
Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο ίσως μπορείς να το μοιραστείς με τους φίλους σου. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε πολλά για μένα! Bεβαιώσου πως με ακολουθείς στο Facebook και το Instagram για να μαθαίνεις ταξιδιωτικά tips και να βλέπεις ακόμη περισσότερες φωτογραφίες! Αν δεν θέλεις να χάνεις κάθε νέα δημοσίευση κάνε εγγραφή στο Newsletter.
Το Λονδίνο αποτελεί έναν κόσμο αγορών που καλύπτει κάθε προτίμηση και γούστο. Από τις παραδοσιακές… Διαβάστε περισσότερα
Η Μπρατισλάβα ήταν ένας προορισμός έκπληξη! Η αλήθεια είναι πως δεν την περίμενα τόσο όμορφη… Διαβάστε περισσότερα
Το Κάντιθ είναι μια πανέμορφη πόλη που εκτείνεται πάνω σε χερσόνησο στον Ατλαντικό ωκεανό στην… Διαβάστε περισσότερα
Τα Ζαγοροχώρια στην Ήπειρο περιλαμβάνουν πέτρινα γεφύρια, ποτάμια με τυρκουάζ νερά, χαράδρες απίστευτου κάλλους και… Διαβάστε περισσότερα
Η Νίκαια είναι από τις πιο γοητευτικές και πολυτελείς πόλεις της Γαλλίας. Το λιμάνι αυτό… Διαβάστε περισσότερα
Αφήνοντας την Ιωνία Οδό και παίρνοντας τον ελικοειδή δρόμο που οδηγεί προς τα Τζουμέρκα αντιλαμβάνεσαι… Διαβάστε περισσότερα